شور - حضرت زهرا سلام الله علیها

                                                                                                  یار هر پیر و جوون/خورشید بی نشون

مادر ِ همه ی فاطمیون

یا زهرا سیدتی یا زهرا...

هستی و دارو ندارم به فدای زهرا

حضرت اُم الائمه،عصمت کبری

یاور و یار ولایت کوثر طاها

بانوی نور و حجاب و پاکی و تقوی

میشه دلها مدینه ای هر جا/با دم و ذکر و نوحه ی زهرا

فاطمه ای جان نبی/نور دلی ذکر لبی

تو از شرف معلم  ِ/کلاس صبر زینبی

بر بابا نور دو عین/یا اُمَّ الحَسَنین

دعا کن برامون جان ِ حسین

یار هر پیر و جوون/خورشید بی نشون

مادر ِ همه ی فاطمیون

یا زهرا سیدتی یا زهرا...

دعا کن که دادم از کف راه صبر و چاره

توی صحرای گناها هستم آواره

شدم از این رو سیاهی خیلی بیچاره

با دعای تو گره ها وا میشه آره

دعا کن ای فدای لبخندت/بشیم از سربازای فرزندت

تو لشگر صاحب زمان/همه با پاکیّ  ِ نیَت

بریم به جنگ صهیونیست/وَ بعدشم وهابیت

با نابودی ِ اونا/همراه ِ شهدا

ما میریم نجف و کرببلا

یار هر پیر و جوون/خورشید بی نشون

مادر ِ همه ی فاطمیون

یا زهرا سیدتی یا زهرا...

بسم الله الرحمن الرحیم

 الّلهُمَ صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعلَها وَ بَنیها وَ سِرِّ المُستَودِعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحاطَ به عِلمُک

اَلسَّلامُ عَلَیکِ اَیّتُها آَلصِّدیقَةّ اَلشَّهیدة فاطِمَةَ اَلزَّهراء سَیده نِساءِ اَلعالَمین

 یا فاطمه الزهرا

حرم مادر ما سینه ماست

پس نگویید که او بی حرم است

http://www.askdin.com/thread26779.html

واقعیت کدام است؛ آتش کشیدن خانه زهرا سلام الله علیها یا تهدید به آتش کشیدن آن

متعصبانی که راه را به اشتباه رفته‌اند، نمی‌توانند وقایع و مصائب فاطمی را شفاف برای نسل‌های آینده و امروز منتقل سازند، از این رو ...

ریحانه پیامبر، حضرت صدیقه کبری (صلی الله علیه و آله) از جهات بسیاری حائز مقامات و مناقب رفیع هستند.  همو بود که در خلقت نورانیش همراه با اول مخلوق عالم، حضرت محمد(صلی الله علیه و آله) و علی(علیه السلام) بود و رفعت مقامش به حدی بود که آدم نام او را بر ساق عرش دید و خداوند را، به او و پدر و همسر و فرزندانش قسم داد تا توبه اش پذیرفته شد و او یکی از آن کلمات خدایی بود که «فتلقی آدم من ربه بکلمات فتاب علیه...» آدم بر زبان جاری ساخت «... اللهم بحق فاطمه و انت فاطر السماوات و الارض...» و ریحانه پیامبر(صلی الله علیه و آله) همان مشکاتی است که مثل نور خداوند در آسمان و زمین است «... مثل نوره کمشکوه ...»

فاطمه فقط فاطمه نیست :

بهاریه ای برای بانوی بهار

به نام خدا

می بینی تکاپوی شهر را؟!...

می شنوی آواز بهار را؟!...

می خوانی ترنّم آغاز را؟!...

بهار؛ از پشت کوهسار، حرکت کرده و خود را به ما می رساند. صدای خانه تکانی ها تا هفت کوچه آن طرف تر هم می آید و جنب وجوشِ خریدِ «سین» هایِ سفره ی هفت سین، غوغایی در شهر به پا کرده!... مادرجان، مثل همیشه،

تسبیح به دست، آرام آرام در خانه راه می رود و با دستمال کوچکش، گرد و خاک همیشگی را از گوشه و کنار اتاق، پاک می کند. گرچه دیگر توان رفت و روب ندارد! اما سفره ی دلش، همیشه پهن است و از خاطرات سال های دور و نزدیک، برایمان می گوید. آغاز سال جدید را دوست دارم! خانه تکانی را نیز! این بار، امّا، حال و هوای دیگری دارم!... لب پنجره ی کوچک اتاقـــــــم می روم

و گلدان کوچک یاس را بو می کشم. یک نفَس عمیق!... همیشه حسّ دیگریبه این گُل و گُلدان داشتم!...

وای که چقدر این عطر برایم دلنشین و آشناست!... با خودم قرار گذاشته ام هرگاه این یاس های سپید و زیبا را در دست بگیرم، صلوات بفرستم!... اما این بار ناخودآگاه حس می کنم بگویم :

اَلسَّلامُ عَلَیکِ یا فاطِمَهَ اَلزَّهراء (سلام الله علیها) ... ناخودآگاه است دیگر!...

آیا می‌توان تنها با استناد به منابع اهل سنّت، شهادت حضرت فاطمه علیهاالسّلام را اثبات نمود؟

برای پاسخ به این سؤال، در گام اوّل به بررسی گزارش‌های رسیده از وضعیّت جسمانی و احوال روحی حضرت فاطمه علیهاالسّلام در روزهای پایانی حیاتشان می‌پردازیم.

گزارش‌های استخراج شده از معتبرترین منابع اهل سنّت، از وقوع یک سری اختلاف‌های مالی میان حضرت زهراعلیهاالسّلام و نظام حاکم خبر میدهد؛ اختلافی جدّی که چندین هفته قبل از درگذشت آن بانو رخ داده و نقطه پایان‌بخش آن، خشمناکی شدید حضرت زهراعلیهاالسّلام از عملکرد متصدّیان خلافت بود.
عُروَة بن زبیر از عایشه نقل کرده است که :
سند شماره 1 و 2
(صحیح بخاری، حدیث 3913؛ صحیح مسلم، حدیث 3304):
فَوَجَدَت فاطِمَةُ عَلی ابی‌بَکرٍ فی ذلِکَ، فَهَجَرَتهُ فَلَم تُکَلِّمهُ حَتّی تُوُفِّیَت...
[در ماجرای اختلافات مالی و مواجهه با عکس‌العمل ناعادلانه خلیفه] فاطمه بر ابوبکر خشمگین شد؛ پس با او قطع رابطه کرد و [به نشانه اعراض و روی برگرداندن از ابوبکر] با او سخن نگفت تا از دنیا رفت...
سند شماره 3 و 4
(صحیح بخاری، حدیث 2862؛ مسند احمد بن حنبل، حدیث 25):
فَغَضِبَت فاطِمَةُ بِنتُ رَسُولِ اللهِ، فَهَجَرَت ابابَکرٍ فَلَم تَزَل مُهاجِرَتُهُ حتّی تُوُفِّیَت.
فاطمه بر ابوبکر غضبناک شد و با او قطع رابطه کرد و این قطع رابطه و قهر وی تا وفاتش ادامه یافت.
سند شماره 5 و 6
(صحیح بخاری، حدیث 6230؛ تاریخ المدینه (تألیف: ابن شبّه)، ج 1، ص 197):
فَهَجَرَتهُ فاطِمَةُ، فَلَم تُکَلِّمهُ حَتّی ماتَت.
[در ماجرای غصب اموال] فاطمه با ابوبکر قطع رابطه کرد؛ پس با ابوبکر سخن نگفت تا از دنیا رفت.

حمله به خانه بی بی مظلومه فاطمه زهرا ( سلام الله علیها )

از جمله شبهات موجود بر علیه شیعیان از طرف اهل سنت و وهابیت ، انکار واقعه حمله عمر و بعض دیگر صحابه به خانه علی (علیه السلام) و فاطمه زهرا (سلام الله علیها ) می باشد.
آنان ضمن انکار این جریان و آوردن توجیهات غیر منطقی ، اسناد و مدارکی که دالّ بر صحت انجام این فاجعه است را منکر شده و از لحاظ رجالی مورد حمله قرار می دهند . و این امر تا حدی برای آنان متقن جلوه نموده که از این واقعه ، با نام " افسانه آتش زدن خانه " تعبیر می کنند.
چندی پیش کتابی به نام ( ظلامه الزهرا فی روایات اهل السنه ) چاپ شد که به بررسی تاریخی و سندی این واقعه و وفایع دیگر پرداخت ( بر اساس معیارهای اهل سنت در جرح و تعدیل ) .
لذا نظر به اینکه این کتاب به زبان عربی می باشد ، ما برخی از مدارک و مسانید آن را با ترجمه فارسی روایات بیان می کنیم تا مورد استفاده پژوهشگران شیعه و اهل سنت و وهابیت قرار گیرد.
ندامت ابوبکر از حمله به خانه وحی :

يش‌بيني مصائب و شهادت حضرت فاطمه علیها السلام توسط پيامبر صلی الله علیه و آله

بسم اللّه الرحمن الرحيم‏

شهادت حضرت فاطمه زهراء (س) واقعيتى است كه منابع حديثى و تاريخ شيعه و سنّى بر آن گواه است. برخى به علت عدم آشنائى با حديث و تاريخ، در اين واقعيت ترديد نموده‏اند. از اينرو گوشه‏اى از شواهد اين مصيبت بزرگ را تنها از منابع معتبر اهل‏سنّت تقديم پويندگان حق و حقيقت مى‏نمائيم.

* * *

قال رسول اللَّه (ص): «... فتكون اوّل من يلحقنى من اهل بيتى فتقدم علىّ محزونة مكروبة مغمومة مقتولة ».

(فاطمه) اولين كسى از اهل‏بيتم مى‏باشد كه به من ملحق مى‏گردد، پس بر من وارد مى‏شود، محزون، مكروب، مغموم، مقتول...

فرائد السمطين ج 2، ص 34

* * *

قال موسى بن جعفر (ع): انَّ فاطمة (س) صدّيقة شهيده.

اصول كافى ج 1، ص 381

* * *

قال ابن عباس: إنّ الرّزيّة كُلَّ الرّزية، ما حال بين رسول‏اللَّه (ص) و بين كتابه.

مصيبت تمام مصيبت آنگاه رخ داد كه بين پيامبر (ص) و نوشتارش حائل گرديدند.

صحيح بخارى ج 1، 120

* * *

شهادت حضرت زهرا (س) واقعيتى انكارناپذير

معيارها در تشكيل خانواده

تکنیک های موفقیت

تربیت فرزند

علل گریز جوانان از نماز

منشور امام صادق‏ علیه‏ السلام به مبلغان

جايگاه اهل ذكر در كلام معصوم

حضرت در ادامه خطبه خويش درباره جلوه هاى رفتارى ياد خداوند مى‌فرمايند:

وَ إِنَّ لِلذِّكْرِ لاََهْلا أَخَذُوهُ مِنَ الدُّنْيَا بَدَلا، فَلَمْ تَشْغَلْهُمْ تِجَارَةٌ وَ لاَبَيْعٌ عَنْهُ.

از9ربیع اول چی میدانیم

نوشتاری از آیت‌الله العظمی مظاهری

وجود ده هزار روایت از شیعه و سنی در خصوص امامت دوازده امام

متن نوشتار این مرجع تقلید به مناسبت شهادت حضرت زین‌العابدین (ع) تقدیم می‌گردد.

* امامت دوازده امام(ع)

حسین تربتی

آثار و برکات زیارت معصومان علیهم السلام (5) «امام جواد، امام هادی، امام عسکری و امام زمان علیهم السلام»

نکته اعتقادی سوره حمد

آیه تطهیر برهان عصمت امامان - سید احمد خاتمی

«شرح زیارت جامعه کبیره» به عنوان عمیق ترین متن امام شناسی ناب شیعی محور بحث ما بود. در شماره قبل به مناسبت ایام محرم و عاشورای حسینی بحثی پیرامون مبانی عزاداری مطرح کردیم و اینک مباحث شرح زیارت جامعه کبیره را پی می گیریم.
راهنمایان به صراط خداوند :
و ادلّاء علی صراطه؛ سلام بر شما امامان معصوم که خداوند شما را به عنوان راهنمایان راهش برگزید.
ادلّا جمع دلیل به معنای راهنماست.
صراط به معنای هر راهی نیست بلکه به معنای بزرگراه است. لکن الزاماً به معنای بزرگراهی که به سوی سعادت رهنمون گردد نیست زیرا که در قرآن صراط جحیم هم آمده است:
«فاهدوهم الی صراط الجحیم؛(1) پس به راه جهنم هدایتشان کنید.»(کسانی را که به واسطه شرک و عناد و کفر ستم کرده اند.)

 

عاشورا و امام حسین علیه السلام در آئینه احادیث

امامان شیعه علیهم السلام برای اینکه نهضت خونین کربلا و محرم و عاشورا برای همیشه زنده و جاوید بماند، سعی و تلاش فراوانی نمودند و دراین راستا از پنج شیوه استفاده کردند :
1- یادآوری مصائب امام حسین علیه السلام و یاران فداکارش در مناسبت های مختلف، بخصوص در ایام محرم و عاشورا.

صوم عاشورا - تبرکت به بنو امیه

به نام خدا
سؤال :
در زیارت عاشورا آمده: «یوم تبرکت به بنوامیه و ابن اکلة الاکباد...» یعنی روزی که بنی امیه و معاویه آن را مبارک می دانستند و بدان تبرک می کردند. بعد میگوییم این تبرک برای چه بوده؟ می گویند: از قتل حسین خوشحال بودند و این روز را جشن می گرفتند! در حالی که این کذب است. زیرا معاویه شش ماه قبل از عاشورا مرده است. چطور از قتل حسین خوشحال بوده؟
پاسخ کوتاه :

بازتاب تفکر عثمانی در حادثه ی کربلا / محمدرضا هدایت پناه
چکیده
بازشناسی تفکر سیاسی - مذهبی نیروهایی که در مقابل قیام امام حسین (علیه السلام) صف آرایی کردند و به انحای مختلف در شکست آن سهیم بودند از موضوعات مهمی است که می بازتاب تفکر عثمانی در حادثه ی کربلا / محمدرضا هدایت پناه
چکیده
بازشناسی تفکر سیاسی - مذهبی نیروهایی که در مقابل قیام امام حسین (علیه السلام) صف آرایی کردند و به انحای مختلف در شکست آن سهیم بودند از موضوعات مهمی است که می 

بسم الله الرحمن الرحیم

دلهای همه خداپرستان کانون محبت حسین است شدکشته که عدل ودین نمیرداین سرشهادت حسین است

اسلام علیک یااباعبدالله

احادیت فضیلت گریه کردن برای امام حسین

قال الصادق ع من ذُکرناعِندهُ فَفاضت عیناه ولومِثل جناح الذُّبابه غَفَرالله لهُ ذُنُوبَه ولوکانت مثل زَبَدِالبحر

هرکس که مصیبت مانزداوبیان شوداشک چشمش جاری شود هرچندبه اندازه بال مگسی باشدخداوندگناهان اورااگرچه به اندازه کف دریاباشد می امرزد الملهوف ص86

امام باقر (ع) فرمود: «هر مؤمني که در سوگ حسين (ع) اشک ديده ريزد، به حدي که بر گونه‏اش جاري گردد، خداوند او را ساليان سال در غرفه‏هاي بهشت مسکن مي‏دهد».(1

دلهای همه خداپرستان     کانون محبت حسین است

شدکشته که عدل ودین نمیرد   این سرشهادت حسین است

حر بن يزيد رياحي

حرّ توبه کرد، يعني به رهبري يزيد و يزيديان پشت پا زد، و امامت حضرت حسين و پدر و جدّش (عليهم السلام) را پذيرفت، با اين که يقين داشت دست برداشتن از يزيد و روي آوردن به حضرت حسين (عليه السلام)که انقلابي کامل و جامع در حيات او بود، به قيمت کشته شدنش تمام مي شود.

او توبه کرد و در کاروان نور قرار گرفت و مدال اولياء اللهي و اصفياء اللهي و احباء اللهي را به سينه جان گرفت، و جزء انصار دين و انصار رسول اللّه و اميرالمؤمنين و فاطمه زهرا و امام مجتبي و حضرت سيد الشهداء (عليهم السلام)شد.

بر ما واجب است اگر در گذشته عمر آلوده بوديم همانند حرّ از رهبري هوا و هوس و شهوات و اميال و بت بي جان و جاندار دست برداريم، و به رهبري امام معصوم گردن نهيم تا به سعادت دنيا و آخرت و آزادي از خزي دنيا و عذاب آخرت برسيم.

حرّ با اين که از فرماندهان لشگر يزيد بود و اجير بني اميه، ولي در برخورد با حضرت حسين (عليه السلام) در دو مرحله ادب نشان داد، و همين ادب که بارقه الهي است، براي او زمينه ساز توبه و انابه و جبران گذشته و روشني آينده تا ابد شد.

اوّل، امام به وقت ظهر به مؤذّن خود ـ حجّاج بن مسروق ـ فرمود: اذان بگو. امام به حرّ فرمود: آيا نمازت را به همراه ياران خود خواهي خواند؟ حرّ گفت: نه، بلکه نماز را با تو مي خوانم.

به هر حال با هزار گونه ملاحظات و حيثيّات مبارزه، بايد خود و هزار نفر را به اين گونه تواضع رهبري نمايد.

اين ادب بارقه اي است از توفيق و منشأ توفيق نيز خواهد شد، چيرگي بر نفس، توانايي هاي تازه به تاز

قيام حسيني

يزيد پس از معاويه بر تخت حکومت اسلامي تکيه زد و خود را امير المؤمنين خواند، و براي اينکه سلطنت ناحق و ستمگرانه اش را تثبيت کند، مصمم شد براي نامداران و شخصيت هاي اسلامي پيامي بفرستد و آنان را به بيعت با خويش بخواند. به همين منظور، نامه اي به حاکم مدينه نوشت و در آن يادآور شد که براي من از حسين (ع) بيعت بگير و اگر مخالفت نمود بقتلش برسان. حاکم اين خبر را به امام حسين (ع) رسانيد و جواب مطالبه نمود، امام حسين (ع) چنين فرمود:

انا لله و انا اليه راجعون و علي الاسلام السلام اذا بليت الامة براع مثل يزيد. (1)  آنگاه که افرادي چون يزيد، (شراب خوار و قمار باز و بي ايمان و نا پاک که حتي ظاهر اسلام را هم مراعات نمي کند) بر مسند حکومت اسلامي بنشيند، بايد فاتحه اسلام را خواند. (زيرا اين گونه زمامدارها با نيروي اسلام و به نام اسلام، اسلام را از بين مي برند).

امام حسين (ع) مي دانست اينک که حکومت يزيد را به رسميت نشناخته است اگر در مدينه بماند به قتلش مي رسانند، لذا به امر پروردگار، شبانه و مخفي از مدينه به سوي مکه حرکت کرد. آمدن آن حضرت به مکه، همراه با سرباززدن او از بيعت يزيد، در بين مردم مکه و مدينه انتشار يافت، و اين خبر تا به کوفه هم رسيد. کوفيان از امام حسين (ع) که در مکه بسر مي برد دعوت کردند تا به سوي آنان آيد و زمامدار امورشان باشد. امام (ع) مسلم بن عقيل (ع)، پسر عموي خويش را به کوفه فرستاد تا حرکت و واکنش اجتماع کوفي را از نزديک ببيند و برايش بنويسد.

مسلم به کوفه رسيد و با استقبال گرم و بي سابقه يي روبرو شد، هزاران نفر به عنوان نايب امام (ع) با او بيعت کردند،

نصيحت به دشمن خويش

در اين هنگامه حسين (ع) شتر خويش را خواست، چون آوردند، بر آن سوار شد و رو به دشمن با صداي بلند فرمود: اي مردم عراق! (فرياد او بگونه‏اي بود که بيشتر آنان مي‏شنيدند)، پس گفت: اي مردم! سخنم بشنويد، و شتاب مکنيد تا شما را اندرز دهم به آنچه حق است و بايد من به شما برسانم! عذر خويش را بر شما آشکار کنم، پس اگر نسبت به من انصاف روا داشتيد، سعادتمند شويد، و اگر انصاف نداديد، با هم بينديشيد و تصميم خود را بگيريد تا پس از آن، کار شما برايتان اندوه و نگراني پيش نياورد، سپس آنچه مي‏خواهيد درباره من انجام دهيد و هيچ ملاحظه‏اي نکنيد، زيرا به راستي ولي و صاحب اختيار من، آن خدايي است که قرآن را فرود آورد و اوست که صالحان و نيکان را سرپرستي مي‏کند.

امام آنگاه خداي را سپاس گفت و او را ستايش کرد و به آنچه شايسته بود از وي ياد کرد و بر آخرين فرستاده خدا و ملائکه و پيامبران درود فرستاد. سخنانش به گونه‏اي بود که هرگز شنيده نشده است که سخنوري پيش و يا پس از وي در گفتار، بليغ‏تر از او باشد. پس از آن فرمود:

اما بعد، پس نسب و خاندان مرا بسنجيد و بنگريد که من کيستم؟ آنگاه بخود آييد و خويشتن را سرزنش کنيد، پس از آن ببينيد که آيا کشتن من و دريدن پرده حرمتم براي شما شايسته است؟

آيا من پسر و دختر پيامبر شما و فرزند وصي او که پسر عموي پيامبر و نخستين کس از مؤمنان بود که تصديق کرد آنچه را که پيامبر از نزد پروردگارش آورده بود، نيستم؟

نماز و امام حسين

اگر قرآن در آغاز بزرگ ترين سوره ي خود (بقره) مي فرمايد: الّذين يؤمنون بالغيب و يقيمون الصلوة (1)  و همچنين در کوچک ترين سوره ي خود (کوثر) از نماز سخن به ميان مي آورد، امام حسين عليه السلام آن را اقامه مي نمايد. اَشهد انّک قد اقمت الصلوة (2) .

اگر قرآن مي فرمايد: و ارکعوا مع الراکعين (3) ، امام حسين عليه السلام نماز را با جماعت آن هم در برابر صفوف دشمن برگزار مي کند.

اگر قرآن نحوه ي اقامه نماز در ميدان جنگ را به پيامبر صلّي اللّه عليه و آله آموزش مي دهد؛ و اذا کنتَ فيهم فاقمت لهم الصلوة فلتقم طائفةٌ منهم معک... (4) ، امام حسين عليه السلام در ميدان جنگ نماز را اقامه مي فرمايد.

چهل حديث گهربار منتخب

قالَ الاْ مامُ أبُوعَبْدِاللّهِ الْحُسَيْن، صَلَواتُاللّهِ وَسَلامُهُ عَلَيْهِ:

1 - إنَّ قَوْما عَبَدُواللّهَ رَغْبَةً فَتِلْکَ عِبادَةُالتُّجارِ، وَإنَّ قَوْما عَبَدُوااللّهَ رَهْبَةً فَتِلْکَ عِبادَةُالْعَبْيدِ، وَإنَّ قَوْما عَبَدُوااللّهَ شُکْرا فَتِلْکَ عِبادَةٌ الْأحْرارِ، وَهِيَ أفْضَلُ الْعِبادَةِ.(1) .

ترجمه:

فرمود: همانا، عدّه اي خداوند متعال را به جهت طمع و آرزوي بهشت عبادت مي کنند که آن يک معامله و تجارت خواهد بود.

و عدّه اي ديگر از روي ترس خداوند را عبادت و ستايش مي کنند که همانند عبادت و اطاعت نوکر از ارباب باشد.

و طائفه اي هم به عنوان شکر و سپاس از روي معرفت، خداوند متعال را عبادت و ستايش مي نمايند؛ و اين نوع، عبادت آزادگان است که بهترين عبادات مي باشد.

2 - قالَ عليه السّلام: إِنَّ أجْوَدَالنّاسِ مَنْ أعْطي مَنْ لا يَرْجُوهُ، وَ إنَّ أعْفَي النّاسِ مَنْ عَفي عَنْ قُدْرَةٍ، وَ إنَّ أَوْصَلَ النّاسِ مَنْ وَصَلَ مَنْ قَطَعَهُ.(2) .

ترجمه:

فرمود: همانا سخاوتمندترين مردم آن کسي است که کمک نمايد به کسي که اميدي به وي نداشته است.

و بخشنده ترين افراد آن شخصي است که - نسبت به ظلم ديگري با آن که توان انتقام دارد - گذشت نمايد.

صله رحم کننده ترين مردم و ديد و بازديد کننده نسبت به خويشان، آن کسي ست که صله رحم نمايد با کسي که با او قطع رابطه کرده است.

3 - قيلَ: مَا الْفَضْلُ؟ قالَ عَلَيْهِ السَّلامَ: مُلْکُ اللِّسانِ، وَ بَذْلُ الاْ حْسانِ، قيلَ: فَمَا النَّقْصُ؟ قالَ: التَّکَلُّفُ لِما لا يُعنيکَ.(3) .

ترجمه:

از حضرت سؤال شد کرامت و فضيلت در چيست؟ در پاسخ فرمود: کنترل و در اختيار داشتن زبان و سخاوت داشتن، سؤال شد نقص انسان در چيست؟ فرمود: خود را وا داشتن بر آنچه که مفيد و سودمند نباشد.

چهل حديث از امام حسين

1. وَ قالَ لِإِبْنِهِ عَليِّ بن‏الْحسين(ع): أَي بنَّي إِيَّاکَ وَ ظَلَمَ مَنْ لايَجِدُ عَلَيکَ ناصِراً إِلاَّ اللَّه جَلَّ وَ عَزَّ (1) .

به فرزندش علي بن الحسين‏عليه السلام فرمود: پسر جانم مبادا برکسيکه جز خداي عز وجل در برابر تو ياوري ندارد ستم کني.

2. وَ قال عِنْدَه رجل: إنّ المعرُوفَ إذا اُسدي إِلي غَيْرِ أَهْلِهِ ضاعَ فَقال الحسين‏عليه السلام: ليس کذلک ولکن تکون الصَّنيعَةِ مثل و ابل المطر تصيب البر و الفاجر (2) .

مردي بر او عرض کرد: احسان به نااهل ضايع خواهد شد آنحضرت فرمود: چنين نيست احسان به مانند باران تند است و به نيک و بد مي‏رسد.

3. وَ قَال‏عليه السلام: ألْإسْتَدْراجُ مِنَ اللَّهِ سُبْحَانَهُ لِعَبْدِهِ أَنْ يَسْبِغَ عَلَيْهِ النِّعَمُ وَيَسْلُبُهُ الشُّکْرُ (3) .

غافلگير کردن خدا براي بنده خود اين است که به او نعمت فراوان دهد و شکرگزاري را از او بگيرد.

4. وَ قَالَ‏عليه السلام: إِيَّاکَ وَ ما تَعتذر فَإِنَّ المؤمن لايسيئ و لايعتذر. و المنافق کلُّ يوم يسيئ و يعتذر (4) .

مبادا کاري کني عذرت بايد زيرا مؤمن نه بد مي‏کند و نه عذر مي‏طلبد. و منافق هر روز بد مي‏کند و عذر مي‏خواهد.

5. وَ قال(ع): للسَّلام سَبْعُونَ حَسَنَة تِسْعَ وَ سِتُّونَ للمبتدأ و واحدة للرّادِّ (5) .

سلام هفتاد حسنه دارد شصت و نه از آن براي سلام کننده و يکي از آن براي جوابگو است.

6. عَن الرّضا عَن آبائِه، عَن الحُسين بن علي‏عليهم السلام قال: وَجد لوح تَحت حائِط مَدينة من‏المدائن مَکتوب فيه أَنَا اللَّه لاإله إلا أنا، و مُحمّدُ نَبييٌّ، عجبت لمن أيقن بالموت کيف يفرح، و عجبت لمن أيقن بالقدر کيف يحزن، و عجبت لمن اختبر الدنيا کيف يطمئنَّ اليها، و عجبت لمن أيقن بالحساب کيف يذنب. (6) .

امام رضاعليه السلام از پدرانش از امام حسين‏عليه السلام نقل مي‏کند که فرمود: لوحي پيدا شد که در آن نوشته شده من خدا هستم و خدائي جز من نيست و محمد نبي من است، تعجب است براي کسيکه يقين به مرگ دارد اما خوشحال است، و تعجب است براي کسيکه يقين به اندازه دارد اما محزون است و تعجب است براي کسيکه از دنيا خبر دارد اما به آن مطمئن است و تعجب است براي کسيکه يقين به حساب قيامت دارد اما گناه مي‏کند.

7. روي أنّ الحسين بن عليّ‏عليهما السلام جاءَهُ رَجُلٌ وَ قَالَ: أَنَا رَجُلٌ عاصٍ وَلاأَصْبِرُ عَنِ الْمَعْصِيَةِ فَعِظْني بِمَوْعِظَةٍ فَقالَ‏عليه السلام: اِفْعَلْ خَمْسَةَ أَشْياءٍ وَ اذْنِبْ ما شِئتَ، فَأَوَّلُ ذلِکَ: لاتَأْکُلُ رِزْقِ اللَّهِ وَ اذْنِب مَا شِئْتَ، وَ الثاني: اُخْرُجْ مِنْ وَلايَةِ اللّهِ وَ اذْنِب مَا شِئْتَ وَ الثالث: أُطْلِبْ مَوْضعاً لايَراکَ اللَّهُ وَ اذْنِبْ ما شِئْتَ، وَ الرابع: إِذا جاءَ مَلَکَ الْمَوْتِ لِيَقْبِضْ رُوَحَکَ فَادْفَعْهُ عَنْ نَفْسِکَ وَ اذْنِبْ ما شِئْتَ، وَ الخامس: إذا أدْخَلْکَ ما لِکٌ فيِ‏النَّارِ فَلاتَدْخُلَ فِي‏النَّارِ وَ اذْنِبْ ما شِئْتَ (7) .

شخصي به امام حسين‏عليه السلام عرض کرد: اي پسر رسول خداصلي الله عليه وآله من آلوده به گناه هستم و ياراييم نيست که از عصيانم بگريزم، مرا موعظه فرما.

امام حسين‏عليه السلام فرمود: به پنج کار بپرداز و هر چه خواستي عصيان ورز.

1. از نعمت‏هاي خداوند استفاده نکن، آنگاه به گناه روکن 2. اگر مي‏تواني از حکومت و سرپرستي پروردگار خارج شوي گناه کن. 3. به جائي پناه ببر که آفريدگارت ترا ننگرد بعد هر چه خواستي گناه کن 4. اگر مي‏تواني هنگام مرگ جان به فرشته خدا تسليم ننمايي هر گناهي مي‏خواهي بکن. 5. اگر مي‏تواني وقتي که تو را به شعله‏هاي دوزخ مي‏سپارند، وارد نشوي هر اندازه مي‏خواهي عصيان کن.

(اکنون که نمي‏توان اين پنج کار را انجام دهي بايد از گناه و آلودگي بپرهيزي).

http://dl1.madahan.com/server2_golchin/file13/nalehaie%20mahzon.mp362405.mp3

ابن قولویه با سند خویش از امام باقر علیه السلام روایت می کند که فرمود:
انس و جن و پرندگان و حیوانات بر حسین بن علی علیه السلام گریه کردند تا آنجا که اشکشان جاری شد.  [1] .
نیز به سند خود از امام صادق علیه السلام روایت کرده که فرمود:
چون حسین بن علی علیه السلام شهید شد، آسمانهای هفتگانه و زمینهای هفتگانه و هر چه در آنها و میان آنها و روی آنهاست، همچنین بهشت و جهنم و همه ی  آفریده های خدا و آنچه دیده می شود و دیده نمی شود، بر آن حضرت گریه کردند.   [2] .
شیخ طوسی با سند خویش از حسین بن ابی فاخته نقل می کند:

Mirzaei.MP3 - 2.0 MB

http://uplod.ir/xtng0w6qfosr/Mirzaei.MP3.htm

[URL=http://uplod.ir/xtng0w6qfosr/Mirzaei.MP3.htm]Mirzaei.MP3 - 2.0 MB[/URL]

Mirzaei.MP3 - 2.0 MB http://s6.uplod.ir:182/d/2k27lvwk4hvhuf6tdwpz3y3rv2pn2eupfixztrfrviigeuvmzzagztgn/Mirzaei.MP3